چادربیچاره ی من…
چقدر درد میکشی این روزها…
باور کن من هم درد دل میکشم…
نه کم تر ازتو! هوا هر هوایی که میخواهدباشد… ابری و آفتابی…باران های اسیدی تهران،یا آفتاب تند و تیز قم!
تنهاتورادودستی بغل میگیرم تا به باد نروی…
شرمنده که از سر مادر… زینب… رقیه… سکینه… کشیدند تورا و شدی سایه ی سر “مّن"…

درآینده ای نزدیک
نگاهی به دور و برت بینداز
یک وقت هایی می شود که
خودت را
تنها
چادریِ- کلِ خیابان می بینی
لبخند بزن، رو به آسمان کن و بگو:
خدایا
ممنونم که بهم اجازه دادی بین همه ی این آدمای رنگ وارنگ یه دونه باشم.
شک نداشته باش که این یک فرصتِ ویژه است تا برایِ او (خدا) هم یکی یک دانه باشی..

زن بخاطر ارزش وکرامتی که دارد باید با رعایت حجاب محفوظ  بماند و خود را حراج نکند و در بازار سوداگران شهوت خود را به بهای چند نامه و نگاه و لبخند نفروشد.

گفت سرخی خون ام را به سیاهی چادرت امانت داده ام …
و چه خوب امانت دارانی هستند محجبه های این دیار …
چه موهبتی در ازای این حجاب دریافت خواهید کرد از باری تعالی،
نمی دانم. اما هر چه هست، همین که ارثیه ی مادر اکنون در دست شماست، خودش بزرگترین موهبت که نه! بالاترین نعمت است.