حضرت فاطمه زهرا (س) می فرمایند: “صلاح زنان در این است که طوری زندگی نمایند که نه مردان بیگانه را ببینند و نه چشم بیگانگان بدان بیفتد".

اما خود فاطمه زهرا(س) در متن مسائل سیاسی اجتماعی قرار داشت و همواره از حق و اسلام و اهل بیت دفاع میکرد؛ بعد از رحلت پیامبر(ص) در آن شرایط حساس و دشوار بحرانی که فتنه و دشمن تمامیت اسلام و قرآن را تهدید می کرد، فاطمه زهرا بود که با شرکت خود در صحنه سیاسی و اجتماعی از مقام ولایت و رهبری دفاع می‌کرد.

با توجه به مطالب فوق دیدگاه حضرت زهرا (س) در مورد حضور زن در صحنه‏‌های اجتماعی و سیاسی روشن می شود. اگر از فاطمه زهرا(س) نقل شده ویژگی زن مسلمان این است که نه مرد نامحرم او را ببیند و نه او مرد نامحرم را ببیند، هرگز به معنای انزوا و گوشه ‏نشینی زن مسلمان نیست بلکه یا منظور این است که در فعالیت‏های اجتماعی باید آنچنان مقررات اسلامی را رعایت کند که موجب نگاه حرام نامحرمان نشود و بالعکس و یا به آن معناست که در مدیریت امور بانوان خود زنان باید عهده‌‏دار باشند تا نیازی به تماس با مرد نامحرم نباشد.

اگر کمی دقیق‏تر بی‌اندیشیم این سخن حضرت زهرا(س) بهترین الگو برای دنیای امروز است و چند کارکرد اساسی دارد: 1- تأمین سلامت و بهداشت معنوی جامعه. 2- رشد و استقلال و خودکفایی جامعه زنان. زیرا اگر قرار باشد زن را مردان نامحرم نبینند، لازمه‏اش این است که آنان دارای خودکفایی علمی در امور لازم خود مانند پزشکی و… باشند و این بهترین عامل رشد جامعه زنان است. پس دوربودن از نامحرم به معنای گوشه‏ نشینی نیست، بلکه فعالیت و تلاش علمی و عملی و رسیدن به خودکفایی است.

شهید استاد مطهری می فرماید: [آنچه موجب فلج کردن نیروی زن و حبس استعدادهای اوست حجاب به صورت زندانی کردن زن و محروم ساختن او از فعالیت‏های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی است و در اسلام چنین چیزی وجود ندارد.

اسلام نه میگوید که زن از خانه بیرون نرود و نه میگوید حق تحصیل علم و دانش ندارد بلکه علم و دانش را فریضه مشترک زن و مرد دانسته است و نه فعالیت اقتصادی خاصی را برای زن تحریم میکند، اسلام هرگز نمیخواهد زن بیکار و بیعار بنشیند و جوری عاطل و باطل درآید، پوشانیدن بدن به استثناء صورت و کفین مانع هیچگونه فعالیت فرهنگی و اجتماعی یا اقتصادی نیست.

آنچه موجب فلج کردن نیروی اجتماع است آلوده کردن محیط کار به لذت‏ جوییهای شهوانی است].



=============-=

پی نوشت:

بحارالانوار، ج ۴۳، صفحات ۹۱ و ۹۳ و ۵۴ و ۸۱ و ۱۸۹٫

بحار/۹۲/۴۳ اول صفحه -

بحار/۱۸۹/۴۳ -

بحار۱/۸۱/۴۳-
بحار/۵۴/۴۳

صفحات: 1· 2