اما سؤال این است که آیا حجاب حق ماست که بصورت سلیقگی در مورد آن نظر بدهیم؟
مثلا فروش مواد مخدر حق ما است تا بتوانیم انتخاب کنیم که انجام بدهیم یا خیر؟! با این توجیه که خوب به ما چه دیگران نخرند؟!
پوشش و آرایش یک مسالۀ عمومی است و آسیب های آن تمام جامعه را در بر می گیرد.
حجاب حق زن نیست، حق شوهرش نیست، حتی حق جامعه نیست که به رای گذاشته شود، حق خداوند است که خالق ماست و با آگاهی بی نظیر از خلقت ما، آن را برای برهم نخوردن تعادل جامعۀ انسانی برما واجب نموده است.
عادی شدن یک مسأله هیچ گاه از آسیب های آن جلوگیری نمی کند. آسیب هایی چون:
ترویج بی اخلاقی و نمایش جنسی، تزلزل در جایگاه خانواده، تحریک سست دلان و افزایش عقده های جنسی، افزایش تجاوزات و بزه کاری های جنسی، بهم زدن آرامش فکری نوجوانان تازه بلوغ یافته، سخت گیری و مشکل پسندی جوانان در امر ازدواج، تقلیل دیانت و معنویت عمومی و هزاران آسیب ریز ودرشت دیگر که برای همگان واضح و مبرهن است.
کسی نمی تواند در میان کشتی بنشیند و جای خود را سوراخ کند و به بقیه بگوید به شما چه!
اما نکته مهم تر آن که سال ها پیش در مجله ایران فردا مصاحبه ای میخواندم با شخصی با نام مستعار ادوارد شرلی عامل و چشم فرهنگی سازمان اطلاعاتی امریکا(سیا)، وی می گفت اگر در بدنۀ زنان ایران تغییر ایجاد کنیم در کل نظام جمهوری اسلامی تغییر ایجاد می کنیم، هر زن باچادر و حجاب خود بر سر هر چهارراه یک تابلوی زنده باد جمهوری اسلامی می باشد. زنان انقلابی فرزندان انقلابی را تربیت می کنند.
دشمن هم فهمیده است که باید زنان جامعه ما را تغییر دهد تا بتواند بر مردان ما هم مسلط شود. بر اخلاق و فرهنگ پر افتخار ما اثر بگذارد و فرهنگ بی عفتی و متعفن خود را بر ما تحمیل نماید.
نگاهی به برنامه های پر شمار ماهواره ای ثابت می کند که حجاب، چقدر در سیبل میدان تیر دشمن قرار دارد و از آن هراسان است.
مرجع : جام نیوز