میرشمس‌الدین فلاح هاشمی: نیازی نیست که قلم بردارم و از کرامت حجاب و عفت زنان سرزمینم سطر به سطر این مقال اندک را سیاه کنم. اما به قصد و غرضی لازم می‌نماید تا اشارتی هرچند کوتاه بدان نمایم. در شماره ۹۲ بخارا (خرداد ماه ۹۲) که همواره آن را مجله‌ای وزین و قابل ارج می‌دانستم در حوزه ادبیات؛ به شعری سخیف و توهین آمیز بر خوردم که تابم را ربود و حرف هایم فرونخورده بر زبان قلمم جاری شد.

علی دهباشی(سردبیر بخارا) سال‌های زیادی است که در ساحت ادبیات قلم فرسایی می‌کند و در اعتلای ادبیات کشور زحمت می‌کشد. کاری ندارم که فعالیت‌های ادبی دهباشی هیچ وقت مایل به انقلاب اسلامی ایران نبوده است و پرداختن بدان نیز زمان دیگری را می‌طلبد. انسان‌های ادیبش هیچ وقت از طرف انقلاب اسلامی نمی‌آیند.

سال‌هاست این نشریه (بخارا) را می‌خوانم و با نویسندگان و شاعران و پژوهشگران ادبی مملکتم حشر و نشر می‌کنم بواسطه آن. گرچه اساتید مطرح شده در بخارا اکثرا روشنفکر مسلک و ناسیونالست‌اند اما سؤالی که مثل خوره در ذهنم اذیت می‌کند و مرا و فکرم را به خود مشغول کرده است این است که آیا به بهانه روشنفکر بودن می‌توان به باورهای مذهبی مردم تاخت؟!

در شماره اخیر بخارا (فوق الذکر) و در صفحه ۱۴۳ آن شعری از منصور اوجی آمده که به صراحت تمام به حجاب توهین می‌کند. شعری که به اندازه قرن‌ها بغض فرو خورده مخالفان حجاب را فاش می‌کند و از گفته خود دلشاد است:

از جماعت زنان دلم گرفت/ آن جماعت عظیم/ روز جشن/ صبح امید/ یک کبوتر سفید بینشان نبود/ جملگی سیاه/ جملگی کلاغ…

یک شاعر معاند با اعتقادات مذهبی ـ اسلامی دیگر به چه زبانی باید حرفش را بزند؟ این روی سخنم با شاعر این زشتگفتار است. آقای اوجی! اگر زنان ایرانی لخت و عور تو خیابان‌ها قدم بزنند دلتان وا می‌شود؟ یا عشوه‌گری کنند و رنگارنگ بپوشند شماد دلشاد می‌شوید؟ آیا ندیدید زنان بزرگ سرزمین‌مان را که چه شیربچه‌هایی پروراندند و به جبهه‌هاشان فرستادند؟ آیا ندیدید با همان چادر سیاهشان جنازه‌های پاک و طاهر فرزندانشان را تحویل گرفتند و خم به ابرو نیاوردند؟ چند ده هزار شهید، چند ده هزار مادر رنج دیده و داغ فرزند دیده اما استوار و مؤمن شایسته این همه توهین نیست.

جناب آقای اوجی! چرا اینقدر راحت و رها واژگانی را که می‌توانند مقدس‌ترین مفاهیم الهی را به مخاطبان خود انتقال دهند خرج شیطان می‌کنید؟ چقدر انسان آزاده و غیور و دین مدار از دامن همین زنان چادر سیاه رشد کردند و بالیدند و روسفید :.۸*دند در محضر حضرت ولی عصر ارواحنا له الفداء؟ علی دهباشی باید پاسخ‌گوی این جسارت و این توهین باشد. او تا کی می‌خواهد در پس فضای نشریه زردگون خود حرف‌های ناگفته‌اش را که هر کدام شاید کنج دیگری از ایمان مردم را نشانه رفته است بزند؟ کسی باید کاری بکند. کسی باید فریادی بکشد…