نويسنده ي کتاب چهره ي عريان زن عرب مي نويسد:

 زيبايي، به نمايش برجستگي هاي بدن و آرايشي که اضطراب دروني و فقدان اعتماد به نفس را پنهان مي کند، نيست؛ بلکه پيش از هر چيز مديون قدرت تفکر، سلامت جسم و کمال نفس است. چه بسيار دختراني که به سبب شوق دست يابي به نشانه هاي مقبول زيبايي و زنانگي، به اختلالات رواني و اضطرابات گوناگون دچار گرديده اند. گمان و تصور يک دختر اين است که زندگي و آينده اش به اندازه ي بيني و يا خميدگي مژه هايش بستگي دارد، تا آن جا که حتي يک ميلي متر کوتاهي طول مژه نيز مي تواند به مسئله اي جدي و بحراني واقعي در زندگي او تبديل شود.

آن چه اين مشکل را حادتر مي کند، اين است که زنان بدحجاب، خيلي زودتر از زنان ديگر زيبايي خود را از دست مي دهند؛ زيرا در علم پزشکي اثبات شده است که برهنگي اعضاي زن در محيط گرم يا سرد، سبب به هم خوردن تعادل چربي هاي زير پوست شده، لطافت، ظرافت و صافي عضلات را به ناهمواري و مردانه شدن آن ها مبدل مي کند. افزون بر اين، که وقتي زن تمام زيبايي هاي خود را در معرض تماشاي عموم قرار داد، ديگر چيزي براي جلب نظر ندارد و بر اساس قانون عرضه و تقاضا، ارزش خود را از دست خواهد داد. بنابراين بد حجابي، هم از نظر جسمي و هم از جهت رواني، از زيبايي زن مي کاهد و اين خود عاملي در تشديد سرخوردگي و ناراحتي زن است. اما برعکس، رعايت حجاب سبب افزايش زيبايي زن مي شود. امام علي(ع) در روايتي مي فرمايد:«زَکاةُ الجَمالِ اَلعِفافُ؛» « عفت و حجاب، سبب افزايش و رشد زيبايي مي شود» و نيز آن حضرت در روايت ديگري فرموده است:«صِيانَه المَرأهِ اَنعَمُ لِحالِها [وَ اَدوَمُ] لِجَمالِها؛». «پوشش و حجاب براي حال زن بهتر است و سبب دوام زيبايي او مي شود.»