” یکی از بزرگترین مصیبت‌هایی که امت اسلامی به آن دچار شده است سهل انگاری بسیاری از زنان و دختران مسلمان در پوشیدن لباس‌هایی مانند لباس‌های نازک می‌باشد که بدن را نمی‌پوشانند و حجم و رنگ بدن را ظاهر می‌کند، و یا به خاطر کوتاه بودن، یا باز بودن این لباس‌ها، باعث می‌شود که بعضی از اجزاء بدن نمایان شود، و یا تنگی آن‌ها حجم بدن را نمایان می‌سازد. با نظری گذرا به فروشگاه‌های لباس زنانه حجم مصیبتی را که امت، امروزه به خاطر غریب بودن دین، بدان دچار آن شده‌اند برای ما مشخص می‌شود.

به خدا قسم که اشک در چشمان هر مسلمان با غیرتی خشک می‌شود و به زبان حال می‌گوید: آیا این لباس شرم‌آور شایسته بانوان پاک‌دامن ایران اسلامی است؟ در این میان چیزی که قلب را به درد می‌آورد و جریحه‌دار می‌کند، شدت استقبال بسیاری از زنان مسلمان از این لباس‌های زشت می‌باشد، و اینکه آن‌ها در مقابل محارمشان و زنان دیگر به پوشیدن این لباس‌ها افتخار می‌کنند!

ساپورت (Leggings) نوعی لباس چسبنده برای پوشش پاهاست که مردان و زنان از آن استفاده می‌کنند و در ایران بیشتر مورد استفاده‌ی زنان است. ساپورت در اصل به صورت دو تکه بوده و برای هر پا به صورت جداگانه پوشیده می‌شده است. انواع جدید آن، معمولاً از ترکیبی از لای‌کرا (یا همان اسپندکس)، نایلون، پنبه، و یا ترکیب پلی‌استر ساخته می‌شوند. همچنین ممکن است از پشم، ابریشم و یا مواد دیگر ساخته شود. ساپورت در بسیاری از رنگ‌ها و طرح‌های گوناگون به صورت‌های تا زیر کف پا و یا تا بالای قوزک پا در بازار ایران وجود دارد.

متأسفانه عدم نظارت مسئولین باعث شده که این مد بسیار زشت و زننده گوی سبقت را برباید و مانکن های تحریک کننده در خیابان های کشور جلوی چشم جوانان ما رژه بروند. گاهی اوقات این مد زننده بسیار براق و یا بسیار نازک است که کامل جلب توجه می کند.

مد هایی از این قبیل هدفی ندارند جز به انحراف کشاندن جوانان کشورمان. همانطور که در کشور مالزی این پوشش گریبان گیر مردم آن شده و ‌شورای فتوای مالزی اعلام کرده است: «پوشیدن شلوارهای چسبان توسط زنان و دختران این کشور اقدامی خلاف اخلاق اسلامی است و نباید انجام شود». این شورا اعلام کرده است که زنان و دختران با پوشیدن چنین لباسی موجب تحریک مردان و گسترش فساد می‌شوند. گفتنی است،‌ بعضی گروه‌های طرفدار فرهنگ غرب و عده‌ای از پیروان ادیان دیگر با شورای فتوای اسلامی مالزی در این زمینه مخالفت کرده‌اند.

سوال اول: چرا این پوشش های زشت به راحتی در کشور ما رواج داده می شوند؟ چرا مسئولین چشم های خودشان را در مقابل این بی بندو باری ها بسته اند؟ اوج این بند و باری از کجا شروع شد؟

سایت فارسی دویچه وله آلمان نوشت:

فرناز عبدلی طراح لباس برند “پوش” در ایران به دویچه وله می گوید سعی کرده لباس های زنانه ای را برای بهار 1392 طراحی کند که با توجه به شرایط اجتماعی ایران قابل پوشیدن در خیابان باشند.

وی می گوید: ویژگی لباس های زنانه بهارانه سال 92 خصوصیت کاربردی آن‌هاست. او می گوید: ” من خودم به عنوان یک دختر جوان ایرانی که در این جامعه با محدودیت های خیلی زیادی زندگی می کنم اصلی ترین معیارهایم برای شروع کار این بود که لباس هایی طراحی کنم که در عین کاربردی بودن زیبا هم باشند….”

این دلسوزی از طرف شخصی صورت می گیرید که وی مرتبط با سازمان‌های جاسوسی دشمن به ویژه سرویس جاسوسی آلمان و عناصر ضد انقلاب می‌باشد. طراح لباسی که از زنان ایرانی خواسته است تا حمله‌ای علیه حجاب اصیل اسلامی ـ ایرانی یعنی چادر به عنوان حجاب برتر که قرن‌هاست بانوان ایرانی آن را به عنوان پوشش خود انتخاب کرده‌اند، ترتیب دهد.

سازمان جاسوسی آلمان و رسانه‌ای که مأموریت جنگ روانی در راستای اهداف آن سازمان را بر عهده دارد تمرکز ویژه‌ای بر موضوعات فرهنگی، استحاله فکری و فرهنگی جامعه ایران اسلامی به خصوص موضوع حجاب و پوشش زنان ایرانی دارد.

چند وقتی است که سایت دویچه وله در سطحی وسیع اقدام به انتشار گزارشاتی درباره حجاب در ایران می کند و سعی در القای خسته شدن زنان جامعه ایرانی از حجاب به خصوص حجاب اسلامی و برتر یعنی چادر دارد. این سایت با طرح دروغ‌هایی درباره ایران اسلامی عمق عناد و دشمنی خود را با جمهوری اسلامی به نمایش می‌گذارد.

دویچه وله پیشتر در گزارش‌هایی از طریق “فرناز عبدلی"، طراح لباسی که نقش مزد‌بگیر سرویس‌های جاسوسی در استحاله فرهنگی جامعه اسلامی را بازی می‌کند و به عدم استفاده از رنگ مشکی در طراحی‌هایشان اشاره می‌کند و با طرح این ادعا از قول زنان ایرانی که آنان از رنگ مشکی در لباس‌هایشان خوششان نمی‌آید، خواسته تا حمله‌ای علیه حجاب اصیل اسلامی ـ ایرانی یعنی چادر به عنوان حجاب برتر که قرن‌هاست بانوان ایرانی آن را به عنوان پوشش خود انتخاب کرده‌اند، ترتیب داده باشد.

این اظهارات وی در حالیست که در قرون گذشته، در جامعه عرب از روبنده(=نقاب) استفاده می‌شده‌است و در جامعه ایرانی از چادر و چارقد استفاده می‌شده‌است و استفاده از چادر در میان ایرانیان به دوران پیش از اسلام و به زمان اشکانیان و پس از آن ساسانیان باز می‌گردد.

سوال دوم: با وجود زشت و ناپسند و تحریک آمیز بودن این نوع حجاب و این پوشش، چرا تبلیغات آن به راحتی در وب سایت هایی که دارای مجوز می باشند صورت می گیرد؟

با نگاهی به وب سایت های پر بازدید دانلود نرم افزار و یا موسیقی که اصلاً توجهی به مد گرایی ندارند می توان تبلیغات های بسیار زیادی از این سبک پوشش را دید که به راحتی و بدون هیچ دردسری مشغول به ترویج این پوشش ضد اسلامی و خلاف قانون هستند. این وضعیت در سایت های طراحی لباس و ترویج مد دارای مجوز نمود بیشتری دارد و به راحتی افکار بانوان ایران اسلامی را تحت تأثیر این پوشش خارج از فرهنگ اسلامی و ایرانی قرار می دهند.

ترویج این بی بند و باری در شبکه های مجازی بسیار قوت گرفته است. تا جایی که صفهات و گروه هایی در حمایت از این نوع پوشش ساخته شده است که با استقبال بسیار زیادی مواجه شده اند. متأسفانه در خیلی از این صفحات بانوان ایرانی از نوع پوشش زننده خود عکس گرفته و انتشار می دهند و گویی با یکدیگر به رقابت می پردازند که کدامیک تحریک کننده تر از دیگریست.

اما کار به همینجا ختم نمی شود. در اکثر این صفحات با مشکل جدی تری مواجه شدیم. در اقدامی جدید گروهی با گوشی های دوربین دار تلفن همراه خود از ساپورت پوشانی که زننده ترین نوع پوشش را دارند در خیابان ها عکس گرفته و در این صفحات انتشار می دهند و از سایر هم گروهی های خود درخواست دارند تا به تحریک کننده ترین پوشش امتیاز بدهند. این موج ترویج بی بند و باری بسیار در حال گسترش است که عواقب اجتماعی جبران نا پذیری در پی خواهد داشت و یقیناً کانون گرم خانواده های ایرانی را هدف قرار خواهند داد.

سوال سوم: چرا این پوشش زننده به راحتی و سهولت در مغازه های لباس فروشی در دسترس می باشد؟

به دلیل عدم نظارت درست مسئولین این نوع زننده پوشش جایگاه خاصی در فروشگاه های عرضه لباس پیدا کرد به طوری که اگر یک بانوی مسلمان و با فرهنگ ایرانی بخواهد یک لباس در شأن خود تهیه کند به ناچار باید پوشش خود را از این سبک غیرشرعی انتخاب کند. البته از این بین افرادی هم هستند که به دنبال مدگرایی هستند اما به دلیل نبود مد ایرانی که آمیخته با فرهنگ اسلامی با باشد به ناچار به سمت این نوع پوشش زننده گرویده می شوند.

سؤال چهارم: به دلیل غیر قانونی بودن و مخالف بودن با موازین شرعی چرا تا کنون حکمی برای جلوگیری از فروش این نوع پوشش در فروشگاه ها صادر نگردیده است؟ چرا برخورد جدی با مروجین این فرهنگ بیگانه شکل نگرفته است؟

خیلی راحت با صدور حکم ممنوعیت فروش این نوع پوشش زشت و رسانه ای کردن خبر آن می توان تا حد بسیار زیادی از ترویج این فرهنگ غلط جلو گیری کرد و حداقل زنگ خطری برای بسیاری از خانواده ها به صدا در بیاید. اما باز هم کوتاهی مسئولین امر که گویا در خوابی طولانی غرق شده اند مانع از این اقدام می شود و این خیانتی بزرگ به کشور اسلامی ایران است. خیانتی که دشمنان انقلاب اسلامی ایران از آن به خوبی استقبال می کنند.