آیت الله جوادی آملی :

* عفاف وحِجاب، سيرت و صورت متعامل و متقابل انسانِ فضيلت محور است، زيرا هويّت اصيل بشر، همانا عقل نظري حاكم بروَهم و خيال در بُعد انديشه، و عقل عملي والي بر شهوت وغضب در بُعد انگيزه است. مقدار رقيقي از عَفاف، مايه احترام به حجاب شده و رعايت حجاب، پايه تحكيم عَفاف خواهد بود.

* انسان عفيف، حيثيت ارجمند خود را امانت خدا مي‏ داند و با صيانت از آن امين الله مي‏ شود و هرگز به خود اجازه نمي‏ دهد كه حق الهي را هزينه يا حراج كند و با مبتذل شدن، آن را به بيگانگان مبذول دارد. اين انسان شناسي ويژه، قلمرو حَق و تكليف را از هم جدا مي‏ كند و هيچ‏گاه به كسي فرصت نمي‏ دهد كه خود را مالك حيثيت بداند و در برابر حكم خداوند، دعواي انّيّت كرده، هواي خويش را بر فتواي الهي مقدّم بدارد.

* عفيف كه فرهنگبان عفّت است، از بي‏ حجابي يا بدحجابي رنج مي‏ برد. آن ملكه مستور، عاملِ اين مُلك محجوب است.

 *حجاب كه يك امر طبيعي است، مانع ديدن يا شنيدن و برخورد بدني است؛ ولي عَفاف كه يك امر فراطبيعي است، مانعِ خواسته برخاسته از هوا و حاجبِ گرايش قلبي است و چون ملكه نفساني و منزّه از مادّه است، مي ‏توان از آن به حجاب نوري ياد كرد كه همانند نماز، حاجبِ مُنكَر است. اين فضيلتِ دروني، همانند آن اَدَب بيروني، ويژه انسانِ سالك است كه «حَي متألّه» لقب گرفته؛ نه حيوان ناطق.

* بي‏ حجابي يا بدحجابي، هر چند آثار شومي به بار مي‏ آورد؛ ليكن بدترين اثر آن، آسيبي است كه به حريم هُويّتِ انسان مي‏ رسد، زيرا غيرت، يكي از عناصر محوري كمال بشري است و معناي آن غير زدايي است؛ به طوري كه نه به قلمرو شخصي غير تجاوز شود و نه تعدّي غير به حريم شخصي خويش را تحمّل كند و اگر در سخنان نوراني اميرمؤمنان علي بن ابي طالب (علیه السلام) چنين آمده است كه «مَا زَنَي غَيُور قَطُّ» يا «عِفَّتُهُ عَلَي قَدْرِ غَيْرَتِه»، ناظر به همين مطلب است.

*عفاف، حصن رصيني است كه [انسان را] از گزند گناه حفظ مي‏ كند؛ به طوري كه انسانِ عفيف، از تيررس شيطان مصون است.

*ايمان به خداي سبحان طعم گوارايي دارد؛ ذائقه كسي آن مزه را مي ‏چشد كه از آسيب نگاه حرام مصون باشد. حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمود: هركس براي رضاي خدا، نگاه حرام را رها كند، خداوند به او امن و آرامش عطا مي‏ كند و او را ايماني مي‏ دهد كه طعم آن را مي‏ يابد.

*عفاف و حجاب، نه ويژه زنان است، نه خصيصه مردان، بلكه هر دو گروه بايد كمال خود را در عَفاف و جمال خويش را در حجاب جست‏ وجو كنند، چنان‏كه آثار عَفاف و لوازم حجاب، مخصوص حِرفه معيّن نيست، بلكه بايد بركات آن را در تمام شئون فردي و جمعي، مانند هنر، فيلم و تجسيم مشاهده كرد.

منبع : آیت الله جوادی آملی-سروش هدایت- جلد -۴ صفحه2۴۶

ارسال شده توسط: وبلاگ مطاف عشق