مرگ عشق حقیقی در جامعه!
یکی از ایرادهایی که بر حجاب گرفته اند این است که ایجاد حریم میان زن و مرد بر التهاب ها می افزاید و انسان را به جنس مخالف خود حریص تر می کند ؟
« برتراند راسل می گوید : اثر معمولی تحریم ، عبارت است از تحریک حس کنجکاوی عمومی و این تحریک ، هم در مورد ادبیات مستهجن و هم در مورد موارد دیگر مصداق پیدا می کند ….»۱
پاسخ
اولا : درست است که ناکامی جنسی عوارض وخیم و ناگواری دارد و مبارزه با اقتضای غرایز در حدودی که مورد نیاز طبیعت است غلط می باشد ، ولی برداشتن قیود اجتماعی مشکل را حل نمی کند بلکه بر آن نیز می افزاید .
در مورد غریزه جنسی ، برداشتن قیود ، عشق به مفهوم واقعی را می میراند و طبیعت را هرز و بی بند و بار می کند . در این مورد نیز هر چه بیشتر عرضه گردد ، هوس و میل به تنوع افزایش می یابد .
خود راسل در کتاب « زناشویی و اخلاق » اعتراف می کند که عطش روحی در مسائل جنسی ، غیر از حرارت جسمی است . آن چه با ارضا تسکین می یابد حرارت جسمی است نه عطش روحی .
آزادی در مسائل جنسی سبب شعله ور شدن شهوات به صورت حرص و آز می گردد ، ولی ممنوعیت و حریم قرار دادن ، نیروی عشق را به صورت یک احساس عالی و رقیق و لطیف و انسانی تحریک کرده و رشد میدهد تا انسان آن را در مسیر صحیح قرار داده و به نحوی که صلاح فرد و اجتماع در آن است سوق دهد .
مخالفان حجاب نمی دانند که رها کردن زن و تسلیم شدن و در معرض تحریکات و تهییجات قرار دادن ، انسان را دیوانه می کند ، چون این امکان وجود ندارد که هر خواسته برای هر فردی برآورده شود ، غریزه او بدتر سرکوب شده و منجر به عقده می شود .
برای آرامش غریزه دو چیز لازم است : یکی ارضای غریزه در حد حاجت طبیعی و دیگری جلوگیری از تهییج و تحریک آن .
ثانیا : تحریک جنسی که از پوشش حجاب پدید می آید ، می تواند محرک شهوت برای ازدواج از راه مشروع باشد .۲
۱_ دیده شده در کتاب اسلام شناسی و پاسخ به شبهات ، علی اصغر رضوانی ، به نقل از جهانی که من می شناسم ، ص ۷۰.
۲ _دیده شده در اسلام شناسی و پاسخ به شبهات ، علی اصغر رضوانی ، نشر مسجد مقدس جمکران ، ص ۵۳۲.