آنچه در پوشش مهم است رعایت عفت، حیا، دوری از معاشرت با مردان بیگانه و پرهیز از نگاه چشم های نامحرم است؛ در غیر این صورت، اگر نوع دوخت و جنس پارچه و طرح آن، دختران و زنان را به پوشیدن لباس های نازک و چسبان سوق دهد و جلوه گری و خودنمایی را ترویج کند با “پدیده ای به نام پوشیده های برهنه” رو به رو هستیم.
گاه در جامعه، دختران و زنانی دیده می شوند که به ظاهر، چادر یا مانتو، پوشیده اند؛ ولی در واقع برهنه اند! پیامبر چنین زنانی را “کاسیات عاریات” می نامند و در وصفشان می گویند:"آنان زنانی اند که پوشش دارند، اما برهنه اند. آنان به کج راهه می روند و دیگران را به کج روی تشویق می کنند."(محمدی ری شهری، میزان الحکمه،ج2،ص994)
پوشش منهای عفت و حیا، همان پوشیدگی برهنه را به دنبال دارد. شهید مطهری در تبیین این پدیده چنین می گوید:” حرکات و سکنات انسان، گاهی زبان دار است؛ گاهی وضع لباس و راه رفتن و سخن گفتن زن، معنادار است و به زبان بی زبانی می گوید که دلت را به من بده، در آرزوی من باش و مرا تعقیب کن."(مسئله حجاب،ص163)

…………………………

برگرفته از کتابچه"پاسخی به پرسش های دخترانه"تالیف"محمدباقر پورامینی”