بازيگري فعال در عرصه انتقال اخبار و اطلاعات، تعامل و تضارب افكار و انديشه ‏ها، آموزش، پركردن اوقات فراغت مخاطبان و … از وظايف رسانه‏ هاي ديداري، شنيداري و نوشتاري هر كشوري است؛ با اين تفاوت كه اين رسانه ‏ها بايد وظايف خود را در آيينه باورهاي ديني و ملي بنگرند. از آن‏جا كه رسانه‏ ها سنت‏هاي ديني و ملي هر قومي را احيا مي‏كنند و حافظه تاريخي و جمعي مردم را با تكرار سنت‏هاي اجتماعي حفظ مي‏نمايند، بايد رسانه ‏هاي جمعي هر كشوري نگهبان هويت ديني و ملي آن كشور خوانده شوند. از اين‏ رو اگر رسانه‏ هاي جمعي، بدون در نظر گرفتن باورهاي ديني و ملي نقش آفريني كنند، ديگر رسانه آن قوم و تمدن خوانده نمي‏شوند.
تبليغ و ترويج هويت ديني و ملي و تلاش براي تثبيت آن، از وظايف انكارناپذير رسانه‏ هاي جمعي است.اما وقتي سخن از هجوم فرهنگي بر ارزش‏ها و هنجارهاي ديني و ملي به ميان مي‏آيد، دفاع از هويت ديني و ملي نيز اهميت مي‏ يابد و رسالت رسانه ها دو چندان مي‏شود.
تثبيت هويت شخصي از وظايف و نيز عوامل روي‏كرد افراد جامعه به سوي رسانه‏ هاي جمعي كشور است و افراد منتظرند كه در برخورد با كتاب، روزنامه، سينما، راديو و تلويزيون، شاهد پيام‏ هايي باشند كه آنان را در پاي‏بندي به سنت‏ها و باورهاي ديني و ملي خود مستحكم‏تر بدارد. همدم شدن با افراد جامعه نيز از وظايف رسانه‏ هاي جمعي به شمار مي‏آيد و اين مهم زماني صورت مي‏گيرد كه مردم، رسانه‏ هاي جمعي را همدمي صادق بدانند كه آئينه باورها و سنت‏هاي پذيرفته شده آنان شمرده شود.
بي‏شك حجاب براي مردم اين سرزمين، تنها يك واژه نيست؛ فرهنگي است كه طي قرن‏ها حتي قبل از پذيرفتن مكتب حيات‏بخش اسلام، با آن زندگي كرده‏اند و امروزه هويت ديني و ملي و انقلابي آنان با ديگر تمدن‏ها و اقوام به شمار مي‏رود و رسانه‏ هاي جمعي بايد از اين هويت نگهباني كنند و در تثبيت هويت شخصي مردم بكوشند و در مقابل هجوم فرهنگ بيگانه، همدم و همراه مردم باشند.
آيا حجاب هويت ديني، ملي و انقلابي ماست؟ آيا اين هويت امروز مورد هجوم فرهنگي و تمدني قرار گرفته است؟ آيا رسانه‏ هاي جمعي، گذشته از تلاش براي تبليغ و ترويج فرهنگ حجاب در جامعه، رسالت خود را در برابر فرهنگ مهاجم به نحو احسن انجام داده‏ اند؟
اگر بپذيريم كه جهان در آستانه سال 2020 ميلادي، دو كدخدا پيدا خواهد كرد و اين دهكده جهاني يا بايد فرهنگ و تمدن اسلامي با محوريت ايران باشد و يا بايد فرهنگ غرب با محوريت امريكا را برتابد و لي‏لي‏پوت جهان از ميان دوگاليور ايران و امريكا، يكي را انتخاب كند، بايد پذيرفت، آن‏چه در اطراف ما مي‏گذرد، اعم از نقشه راه خاورميانه تا لشكركشي به عراق و افغانستان و محدويت‏هاي بين‏ المللي براي جلوگيري از تبديل ايران به قدرت هسته ‏اي، تنها و تنها براي مهار انقلاب اسلامي، تنها رقيب ليبرال ـ دمكراسي، در چند دهه ديگر است. از اين‏رو، به همان اندازه كه بايد از فرهنگ شهادت‏ طلبي پاس‏داري كرد، بايد از حجاب نيز به دفاع برخاست؛ زيرا اين دو به منزله دوبال و دو شاخصه مكتب اسلام ناب محمدي(س) به شمار مي ‏آيند و امروز حجاب، به منزله پرچم تمدن اسلامي است.
بنابراين، رسالت رسانه‏ هاي جمعي به ويژه رسانه ملي صدا و سيما، چيزي جز تبليغ و ترويج اين فرهنگ و مبارزه بي‏امان با ترفندهاي فرهنگ مهاجم نيست. بلكه موظف است از وظايفي كه قانون اساسي و نيز سند چشم ‏انداز بيست ساله رهبر معظم انقلاب، براي حركت دستگاه‏هاي نظام ترسيم ساخته تخطي نكند؛ وظايف و چشم ‏اندازي كه در آن بر حركت حول محور بينش توحيدي و شريعت‏مداري يعني همان هويت ديني، تأكيد شده است.
امروزه در حساس‏ترين مقطع تاريخي، اسلام و ايران، در هجمه بي ‏امان رسانه ‏هاي غربي قرار گرفته ‏اند كه با تبليغ فرهنگ لذت و ايجاد فضايي انتزاعي و تخيلي و ايجاد نيازهاي كاذب در نهاد انسان امروزي، مبلغ فرهنگ برهنگي و شيطاني خود هستند؛ در حالي‏كه رسانه‏ هاي نوشتاري به لحاظ حاكميت بينش تجاري و كاركرد حزبي و گروهي و رسانه‏ هاي ديداري چون سينما، به دليل رويكرد گيشه ‏پسند، دفاع از اين پرچم انقلاب اسلامي ايران را ناديده گرفته و بعضاً به بوته فراموشي سپرده ‏اند.
در اين مقطع، بيشترين اميد به صدا و سيماي جمهوري اسلامي است كه بيشترين تأثير را دارد كه متأسفانه به دليل برخورد سطحي و الينه شدن بعضي تهيه كنندگان و كارگردانان و به كارنگرفتن كارشناسان زبده و دين‏ شناس و باسواد، هنوز زن با حجاب را خرافي، هرهري مذهب، بي‏سواد و … ارائه مي‏كنند. در حالي‏كه هيچ كس منكر اين واقعيت نيست كه رسانه ملي، براي الگوسازي و حتي نهادينه‏ كردن پوششي مناسب در قالب شخصيت‏هاي داستاني و هنرپيشگان توان كافي را دارد، اما هنوز حتي در زمينه پوشش ملي كه رهبر معظم انقلاب بر آن تأكيد داشته ‏اند، گام لازم را بر نداشته است.
به نظر مي‏رسد اراده‏ اي براي درك اهميت حجاب به منزله شناسنامه زن ايراني و نماد هويت ديني، ملي و انقلابي، به چشم نمي‏خورد و غمض عين‏ هاي درون گروهي و خودشيفتگي‏ ها و خود تشويقي‏ هاي رسانه ‏ها، اين مسئله را در حساس‏ترين مقطع تاريخي اسلام و ايران با مخاطره جدي روبه‏ رو ساخته است.
اگر اين مسئله را بپذيريم كه واژه حجاب، عصاره و تعريف انقلاب اسلامي ايران است كه اسلاميت، ايرانيت، انقلابي بودن را تصوير مي‏كند و غرب با تمام توان رسانه ‏اي خود درصدد شكستن اين نماد است، بايد قبول كنيم كه نه اسلام، نه ايران و نه انقلاب با هيچ كس عقد اخوت نبسته و بيش از اين نبايد اجازه داد مباني اسلام، مصالح كشور و آرمان‏هاي انقلاب، فداي ندانم ‏كاریهاي بعضي از متوليان فرهنگي و سياسي شود. امروز بايد به دنبال مجاري‏ هاي ديگري براي دفاع از حجاب و ترويج و تبليغ آن در عصر ارتباطات گشت، زيرا اهميت محدوده، جايگاه و نقش محوري حجاب در عرصه سياست، اقتصاد و فرهنگ، ديگر بر كسي پوشيده نيست.
وقت آن رسيده كه عالمانه و آگاهانه و بدون هيچ خوف و وحشتي، از موضع‏گيري‏ هاي بين‏ المللي و عناصر وابسته به آنان در داخل، به وظيفه اسلامي، ملي و انقلابي خود عمل كنيم و در گام نخست، به سراغ رسانه ‏هاي جمعي برويم و با بازخواني عملكرد آنان و ارزيابي بودجه‏ هاي در نظر گرفته شده از سوي نظام مقدس اسلامي با بازده عيني و ملموس، به پاك‏سازي موانع و در برخي از موارد، به افشاي نقش برخي افراد در به‏ وجود آمدن وضعيت كنوني بپردازيم.
منبع: : پايگاه حوزه (www.hawzah.net