«و زينت خود را جز آن مقدار كه نمايان است، آشكار نكنند و [اطراف‏] روسرى‏هاى خود را بر سينه خود افكنند [تا گردن و سينه با آن پوشانده شود]».

«حجاب»، در لغت به معناى پرده، حاجب و پنهان كردن است و در اصطلاح «پنهان كردن زن خود را از ديد مرد بيگانه است». آنچه دين اسلام بر زنان لازم دانسته، همان پوشش است كه در متون دينى و در كلام فقيهان، از آن به ستر، پوشش، ساتر و پوشاننده تعبير شده است.

حجاب و پوشش پيش از اسلام، در ميان برخى از ملّت‏ها- از جمله ايران باستان و قوم يهود و شايد در هند- مطرح و از آنچه كه در قانون اسلام آمده، سخت‏تر بوده است.(2) اين دستور در دين اسلام، حدود سال‏هاى چهارم و پنجم تشريع گرديده است.(3)(4)

حجاب، يكى از احكام ضرورى اسلام به شمار مى‏آيد و شيعه و سنى بر آن، اتفاق نظر دارند.

خداوند متعال در اين باره سه آيه(5) در شهر

مدينه، نازل كرده و در دو مورد آن، به مسأله پوشش بانوان اشاره كرده است.(6) علاوه بر اين، احاديث بسيارى درباره اهميت و چگونگى حجاب نقل

شده است. حضرت على‏عليه السلام مى‏فرمايد: «پوشيدگى زن به حالش، بهتر است و زيبايى‏اش

را پايدارتر مى‏سازد».(7)

پوشش براى زن دو هدف و فلسفه اساسى دارد:

1. مصونيت زن، در برابر طمع ورزى‏هاى هوس بازان.

2. پيشگيرى از تحريكات شهوانى و تأمين سلامت و بهداشت جامعه.(8)

در زمينه حجاب و پوشش، توجه به چند نكته بايسته است:

يكم. زن بايد بدن و زيور آلات و آرايش خود و هر آنچه را كه نزد عرف زينت محسوب

مى‏شود، در برابر مرد نامحرم بپوشاند و تنها دست و صورت از آن استثنا شده است.

دوم. هر چند دين اسلام نسبت به نوع و رنگ و حتى دوخت لباس، تأكيد چندانى ندارد و

تنها به اصل پوشش اعم از چادر، مانتو و مانند آن- تكيه كرده است ولى روشن است كه

لباس نبايد تنگ، محرّك، نازك، بدن‏نما و باعث جلب توجّه گردد. از اين رو چادر برترين پوشش

به شمار مى‏آيد. از مواردى كه مشكى بودن آن مكروه نيست بلكه نشانه وقار و متانت است،

چادر و عبا مى‏باشد كه در روايات به آن اشاره شده است.

سوم. پرهيز از نرمش در سخن كه باعث طمع نامحرم شود و متانت در راه رفتن و

استفاده نكردن از كفش‏هايى كه باعث توجه نامحرم مى‏گردد، بخشى از حجاب زن را تشكيل

مى‏ دهد.

چهارم. گرچه پوشش كامل براى مرد واجب نيست ولى نگاه زن به بدن او حرام است.

همان گونه كه پوشش صورت و دست‏ها تا مچ بر زن، واجب نيست ولى نگاه مرد به آن از روى

شهوت حرام است.

پى ‏نوشت‏

(1) نور (24)، آيه 13.

(2) مطهرى، مرتضى، مسأله حجاب، ص 12.

(3) بايد توجه داشت كه هر چند سال نزول آيات حجاب و پوشش، در كتب تفسير و تاريخ ثبت نشده است ولى با توجه به اينكه از يك سو اين آيات در سورهاى احزاب و نور آمده و سوره احزاب از نظر ترتيب نزول پيش از سوره نور و بعد از سوره آل عمران قرار دارد و از سوى ديگر طبق نقل تفسير نمونه سوره آل عمران در بين سالهاى دوم و سوم نازل گرديده است، مى‏توان به خوبى حدس زد كه سوره احزاب در سال‏هاى چهارم و پنجم نازل گرديده است.

(4) بنابر اين آيه حجاب در اين سال‏ها تشريع گرديده است.) محتواى اين سوره نيز مؤيد اين مسأله مى‏باشد (.

(5) نور (24)، آيه 31 و احزاب (33)، آيه 59 و 33.

(6) نور (24)، آيه 31 و احزاب (33)، آيه 95.

(7)» صيانة المرأة انعم لحالها و ادوم لجمالها «: مستدرك الوسائل، ج 14، باب 07.

(8) احزاب (33)، آيه 95.