اگر کسی بتواند این شش استدلال را از نظر صورت یا ماده مورد نقض و ابطال نماید آنگاه می تواند نسبت به حجاب بی اعتنا باشد، در غیر این صورت چاره ای از پذیرش حجاب ندارد و اگر حجاب را نپذیرد یا بپذیرد ولی عمل نکند باید بداند حیوانیت او بر انسانیتش غلبه کرده است.

1- حجاب دستوری دینی است. رعایت دستورات دین واجب است.

“حجاب واجب است.”

2- حجاب عملی صالح است. عمل صالح در نزد شرع و عقل ستودنی است.

“حجاب نزد شرع و عقل ستودنی است.”

3- حجاب عملی صالح است. عمل صالح ملازم با ایمان است.

“حجاب ملازم با ایمان است.”

4- حجاب نوعی محدودیت است. هر محدودیتی دارای حکمت است.

” حجاب دارای حکمت است.”

5- بی حجابی مساوی با اسراف است. خدا مسرفان را دوست ندارد.

“خدا بی حجابی را دوست ندارد.”

6- بی حجابی در سطح جامعه عملی در غیر موقعیت و مکان خود است. هر عملی در غیر موقعیت خود ظلم است.

” بی حجابی ظلم است.”